O człowieku z deficytem przywiązania.

ADHD to nadpobudliwość umysłu i ciała spowodowana niedoczynnością kory mózgowej. Wiele osób zastanawia się, jak to jest, że nadpobudliwość ma być znoszona przez podawanie leków stymulujących? Odpowiedź na to zagadnienie przedstawię, za Gaborem Maté przez prostą analogię.

Gabor Maté w swojej książce Rozproszone Umysły pisze:

„Wyobraź sobie ruchliwe skrzyżowanie w mieście, w którym zbiegają się bardzo uczęszczane, główne arterie.

W naszym modelu kierowcy nie mają możliwości samoregulacji. Polegają na sygnałach policjanta, który pilnuje, by podczas jazdy w kierunku wschód-zachód auta jadące z północy na południe i na odwrót zatrzymały się, aż przyjdzie ich pora, a chcący skręcić mogli to zrobić w uporządkowany sposób. Krótko mówiąc, przepływ ruchu jest naprzemiennie wstrzymywany w jednym kierunku i wznawiany w drugim. Panuje porządek. Wyobraź sobie teraz, że policjant przysypia na służbie. Robi się straszliwe zamieszanie, bo nadjeżdżające ze wszystkich stron samochody próbują pokonać skrzyżowanie – ich kierowcy są coraz bardziej sfrustrowani, a dźwięki klaksonów tworzą ogłuszającą kakofonię. Coraz mniej aut porusza się w sensowny sposób. Porządek został zaburzony.”

Kora przedczołowa to policjant- jego głównym zadaniem jest hamowanie ruchu. Kora ocenia doznania płynące zarówno z zewnątrz jak i z wewnątrz- dokonuje selekcji i blokuje wszelkie impuls, które w danym momencie nie są pożądane.

W zespole ADHD czy ADD kora mózgowa w płacie czołowym nie wykonuje swoich funkcji czyli ustalenia priorytetów i hamowania. Wracając do analogii- policjant śpi.

Jeśli chcemy kierować ruchem musimy go obudzić, stąd bierze się skuteczność leków pobudzających, aktywizują one funkcje hamujące kory przedczołowej.

Niewystarczająca aktywność obwodów kory przedczołowej wynika z zakłóceń w procesie jej rozwoju. Przyczyną ADHD nie jest uszkodzenie mózgu, jest nią brak niezbędnych warunków do prawidłowego rozwoju. Rozwojowi nowych połączeń w korze przedczołowej sprzyjają dopamina i endorfiny. Fizjologicznie, za zespół deficytu uwagi odpowiada słabe ukrwienie oraz niedobór receptorów dopaminowych. Na niedobory tych substancji chemicznych w mózgu silny wpływ mają nasze doświadczenia emocjonalne. Do rozwoju zakończeń nerwowych uwalniających dopaminę niezbędna jest stymulacja społeczna. Co potwierdzają prowadzone przed Stevena Dubovsky’iego badania, na Uniwersytecie w Kolorado – utrata ważnej więzi zdawała się prowadzić do obniżenia poziomu dopaminy.

Gabor Maté wskazuje, że ADHD równie dobrze moglibyśmy nazywać zespołem deficytu przywiązania.